DSP Book Publishing

sabrina

APEL MIŁOŚCI

Bądźmy weseli jak pszczoły w ulu
bo dla nas stoi otworem świat.
Niech żadne serce nie płacze z bólu
chociaż czasami droga pod wiatr.

Kiedy jest miłość wciąż między nami
stres i kłopoty przysłoni mgła.
Gdy palec boży rządzi myślami
rozprasza chmurne szarości dnia.

Jeśli masz przykrość to płacz cichutko
uroń dwie łezki a może trzy.
Świat woli radość niż twoje smutki
los ze smutasów okrutnie drwi.

Ciesz się z drobiazgów bo życie krótkie
zachowasz młodość na wiele lat.
Przytul do piersi swą niezabudkę
pielęgnuj w sercu ten skromny kwiat.

Wszyscy jesteśmy z tej samej gliny
nie korzystajmy pochopnie z rad.
Ogromna skala naszej rodziny
czarny czy biały - to też nasz brat.

A więc kochajmy - i nie od święta
ludzi, zwierzęta i zieleń traw.
Pan Bóg to widzi i zapamięta
udzieli wsparcia w ferworze spraw.

O... BOŻE...

W hołdzie
naszemu umiłowanemu Papieżowi...

Żył tak jak chciałeś i był ze stali
pokonał góry, czerwone morze.
Oczy płonęły, gdy mu śpiewali
Barkę na Błoniach w tęczy kolorze.

On kochał ludzi i wielbił Boga
był nam przykładem w domu niewoli.
I nagle odszedł a po nim trwoga
żałość ogromna i serce boli.

Zostanie po nim krzewu spiekota
testament arki - trzecie przymierze.
W kaście kapłańskiej, znakiem sobota
Pan Bóg do nieba pasterza bierze.

Odszedł w zaświaty nasz ojciec miły
wiosenną porą, sobotnią nocą.
Dzwony jękliwie nam oznajmiły
ogromem smutku - chorobę sierocą.

Sobota - godz.21,37.
2 kwiecień 2005r -zmarł Papież
Wielki PolakJan - Paweł II - Karol Wojtyła.

PRZESŁANIE

W moich wierszach - życia cienie
mnóstwo rymów, nastrój miły.
Daj w pamięci im schronienie
by na długo zagościły.

W każdym znajdziesz ziarno prawdy
myśl przewodnią i satyrę.
Miłość, smutek, wdzięk powabny
śle Ci ukłon – poświęć chwilę.

(link do strony w moim profilu)

root

Bardzo dobre wiersze (6/6), szczególnie że jeden z nich jest o papieżu. Smile

niunia

Piękne wiersze, bardzo optymistyczne. Pisze pani tak lekko i fajnie wlewając nam w dusze nadzieje. bardzo sa nam teraz potrzebne takie wiersze. A czy może pani powiedziec jak zaczeła się pani przygoda z pisaniem? Pytam o to ciągle pisarzy, bo każdy ma własny powód i jest to bardzo interesujące dowiedziec sie co było powodem, że ludzie zacynają pisac. Dla jednych jest to powołanie, dla innych cos więcej. Proszę nam opowiedziec o pani.

PODHALE

sabrina

Witaj Niunia.
Z powodu natłoku pracy nie miałam czasu odpowiedzieć Ci na zadane pytanie ale teraz znalazłam chwilkę więc Ci powiem co nieco o sobie. Moja mama pisała i mój tata też ale to były takie nieprofesjonalne wiersze. Ja natomiast już w szkole podstawowej wygrywałam konkursy poetyckie ale to była taka dziecinada. Potem studia na Politechnice Warszawskiej których nie udało mi się skończyć. Na moment przestałam pisać. Wyszłam za mąż i tym bardziej nie miałam czasu ani weny do pisania. W roku 2003 zmarł w tragicznych okolicznościach mój mąż. Zostałam sama z 17 letnim synem, i od tej chwili zaczęło się moje intensywne pisanie rymowanych wierszy. Najpierw bardzo smutne bo taki miałam nastrój po śmierci męża. Teraz dopiero cośkolwiek doszłam do siebie i zmagam się z tym moim archaicznym piórem do dziś. Specjalnych osiągnięć w moim pisaniu nie mam ale natchnienie się liczy i ta myśl, że chociaż w małym stopniu zostawię po sobie coś na pamiątkę dla potomnych. Jest mi bardzo miło , że podobają Ci się moje wiersze – serdeczne dzięki Ci za te podbudowujące słowa i komentarz. Pozdrawiam Cię cieplutko Sabrina.

PS.A oto mój wiersz który napisałam niedawno o mojej koleżance jeszcze ze studiów
bardzo Cię proszę o konstruktywny komentarz do tego wiersza – pa

SPÓŹNIONY GŁOS SUMIENIA

Za lasem wioseczka - krzyż, kapliczka biała
niby nic a kiedyś znaczyło tak wiele.
Tu się urodziła w cieple dojrzewała
jedynaczce grały słowików kapele.

W łopianowych gajach - świątynia dumania
pióro i atrament przy blasku księżyca.
W przytulnym alkierzu często do zarania
pisała poezje z rumieńcem oblicza.

Na wiosnę przybyły wędrowne bociany
jeden się wyróżniał spodniami w krateczkę.
Kładł kwiaty na progu i podpierał ściany
”miętą przez rumianek” ugłaskał koteczkę.

No i wyfrunęła srebrną jaskółeczką
wysmukła jak słomka nosząc głowę dumnie.
Dosiadła rumaka tylko w jednej kiecce
rzekła - dowidzenia i zniknęła w tłumie.

W głowie jej szumiały palmy i kokosy
a przecież korzenie szanować należy.
Udręczonej ziemi szron pokrywał włosy
zajrzyj choć na chwilę do swojej macierzy.

Po latach wróciła, gorzko zapłakała
nic nie pozostało po rodzinnym gumnie.
Teraz w mokrą chustkę garść zapakowała
tego co leżało na zbutwiałej trumnie.

sabrina

Witaj PODHALE
Ślicznie dziękuję za podbudowujące jedno słowo.
Napisz coś o sobie. Pozdrawiam Cię bardzo cieplutko - Sabrina

PODHALE

PODHALE

Sabrina wlasnie pisze wiersze troche zakrecone ale takie moje prawdziwe:)))
ten wiersz to normalnie mi sie snil
jak dostalam od pewnego poety z Chicago A.L.maszyne do pisania
wlasnie taki w ten dzien mi sie przysnil wiersz i na pamiec sie go nauczylam i od razu go zapisalam:))))

JEDEN USMIECH:))))))

NIE ROZNIL się NICZYM,
NA ZIELONEJ LACE
NIE ROZNIL się WCALE
WE FIOLETOWEJ KSIAZCE
NIE ROZNIL się ROWNIEZ
OD SLONCA NA NIEBIE
NAWET OD ZOLTEGO
TULIPANA W DONICZCE
NICZYM.
BYL TO JEDEN USMIECH
JEDEN USMIECH DLA POLAKA.

Jerzy Reuter

Przpomina mi to wiersze z pamiętnika młodej harcerki. Te zdrobnienia i wyświechtane porównania nie tworzą z tekstów poezji. Pamiętnikarskie i blogowe rymowanki. Poezja domaga sie czegoś głębszego, innego sposobu wypowiedzi. Wiersz o papieżu przypomniał mi socrealistyczne rymowanki o wodzu. Nie, to nie tak ma być.

PODHALE

Jerzy Reuter

[/quote]Ten wiersz mi sie przysnil jak poznalam Adama Lizakowskiego:))
Ten wiersz jest ze snu mojego prosze PANA JERZEGO Very Happy

PAMIETAM dokladnie to rano jak wstalam i wlasnie to napisalam pamietam Very Happy

[/quote]
Czegoś nie rozumiesz.
Co ma do wartości wiersza pan A.Lizakowski? Spłynęło na autora jakieś światło?
Ze snu? A ten sen był po tym spotkaniu?
Bardzo przepraszam, ale kicz jako sztuka też ma swoje miejsce. Kicz to dzieło które nie pozostawia w odbiorcy żadnego śladu. Taka poezja jest ładnym kiczem. Przez swoje rymy i przenośnie, sztuczną lirykę i bardzo banalny podmiot liryczny. Jeżeli autorka musi, to też musi czytać, duzo czytać i wypatrywać formy, o treści nie wspomnę.

Ribana

PODHALE

PODHALE

co mam zrobic ?
jak takie mam poknocone wiersze jak i zycie Crying or Very sad

Jerzy Reuter

Nie w tym rzecz, czy ja piszę lepsze. Ja poezji wogóle nie piszę. Wszystko co oceniam w poezji, robię z pozycji czytelnika. Nie muszę pisać lepszych, by widzieć błędy u innych. Prawda?
Poezja rymowana jest trudnym wyzwaniem dla poety. Proszę się nie denerwować moimi opiniami, bo to do niczego nie prowadzi. Jestem pełen szacunku dla każdej twórczości. Jeżeli masz zamiar rozwijać swoją poezję, to trzeba słuchać krytycznych uwag. Te pochwalające są tylko dodatkiem. Twórca nie moze stać w miejscu, bo nim przestaje być. Jeżeli masz zamiar pisać, to bezwzględnie czytaj taką poezję jaką piszesz. Twoje wiersze są asnykowskie, ale Asnyk pracował nad rymami. Nie wszystko co się rymuje jest dobre. Używasz bardzo duzo kolokwializmów, a poezja to nie jest miesce na takie zwroty.
Hłasko napisał cos bardzo mądrego. Doradza wręcz, by pokazywać swoja twórczość i wstydzić się. Wtedy można się rozwijać. Pochwały ten rozwój zatrzymują.